پیشرفت داروخانه ها در دهه های اخیر

توسعه یک سیستم مراقبت های بهداشتی که مردم را در مرکز مراقبت های خود قرار دهد و از همه منابع موجود تا حد امکان موثر استفاده کند، به هدف ثابت اکثر دولت ها تبدیل شده است.  دستیابی به این هدف مستلزم آن است که متخصصان مختلف سلامت با همکاری یکدیگر برای رفع نیازهای بهداشتی بیماران همکاری کنند.  برای اینکه این اتفاق بیفتد، دولت ها باید با همه گروه های حرفه ای کلیدی همکاری کنند تا از همه منابع موجود سیستم به بهترین نحو استفاده کنند و مهمتر از همه، داروسازان باید به عنوان متخصصی که مدیریت درمان دارویی را هماهنگ می کند، شناخته شوند.  علاوه بر این، دولتها باید سیاست ها و محیط نظارتی و بودجه ای را وضع کنند که مراقبتهای مبتنی بر تیم را تسهیل کند و شایستگی های حرفهای همه حرفه های بهداشتی را تایید و پشتیبانی کند.  این نکات اساسی در یک کاغذ سفید تهیه شده برای وزیر بهداشت آلبرتا بیان شد. اين مقاله، برای کمک به داروسازان و سایر سازمانهای داروسازی برای درک گامهای حیاتی مورد نیاز افراد و نظام سلامت برای تجربه و بهره مندی کامل از مهارت ها و خدمات داروسازان تهیه شده است.تاکنون دستاوردهای زیادی توسط داروخانه ها و دولت ها برای بهینه سازی نتایج سیستم از طریق بهبود هماهنگی درمانه ای دارویی و استفاده از برنامه های مراقبتی برای حمایت از نتایج بیمار به دست آمده است.  همچنین پیشرفت هایی در مقررات، آموزش و آموزش، آزمایش مدل های جدید مراقبت و مشارکت در ابتکارات بین حرفه ای و در سیستم های سلامت الکترونیک صورت گرفته است.  به عنوان مثال، در سال 2007، قانونی در آلبرتا وضع شد که به داروسازان حوزه عمل جدیدی ارائه میکرد و به آنها این حق را میداد که نسخه های تجویز شده توسط سایر تجویزکنندگان را تطبیق دهند و در مواقع اضطراری درمان دارویی را آغاز کنند.  علاوه بر این، داروسازانی که شرایط خاصی را برآورده میکنند، میتوانند داروها را با تزریق تجویز کنند، آزمایشهای آزمایشگاهی را سفارش دهند و میتوانند امتیازات تجویز مستقل بیشتری به آنها اعطا شود.  تغییرات مشابهی در سایر حوزه های قضایی در سراسر جهان در حال وقوع است.  مقررات تکنسین نمونه دیگری است که بهینه سازی نقش داروسازان در مراقبت مستقیم از بیمار را تقویت کرده است، زیرا تکنسین ها مسئولیت بیشتری برای فعالیت های توزیع بر عهده می گیرند.علیرغم تغییرات قانونی، برای بهره مندی کامل از سیستم و بیماران به موارد بیشتری نیاز است.  آموزش داروسازی برای آمادهسازی بهتر داروسازان برای نقشها و مسئولیتهایشان در یک محیط مراقبت بهداشتی پیچیدهتر با نیازهای پیشرفته بهداشتی بیمار، به تکامل خود ادامه میدهد.  عامل مهم دیگر خود داروسازان هستند.  روزنتال و همکاران 1 در سال 2010 در مورد بی میلی داروسازان به مسئولیت های اضافی گزارش کردند و به این نتیجه رسیدند که ویژگی های شخصیتی داروساز از جمله عدم اعتماد به نفس، ترس از مسئولیت های جدید، فلج شدن در مواجهه با ابهام، نیاز به تایید و ریسک گریزی،  حداقل تا حدی مسئول هستند.  با این حال، افزایش قابل توجه در پذیرش مسئولیت های جدید در آلبرتا در طول سال گذشته نشان می دهد که ممکن است به نقطه اوج رسیده باشد.  به طور کلی، توانایی داروسازان برای بهبود مراقبت از بیمار و کاهش هزینه ها بارها آزمایش و اثبات شده است.همه افرادی که دارو مصرف می کنند در معرض خطر مشکلات واقعی یا بالقوه درمان دارویی هستند.  این مشکلات در صورت عدم شناسایی و حل نشدن، منبع قابل توجهی از عوارض و مرگ و میر هستند و هزینه های هنگفتی را در سراسر سیستم سلامت به همراه دارند.  به عنوان متخصصان دارودرمانی، داروسازان خدمات مدیریت دارو درمانی را ارائه می کنند که بر اساس مشارکت بین داروساز، بیمار (یا مراقب او)، پزشکان و سایر اعضای تیم مراقبت بهداشتی بیمار شکل گرفته است.  اهداف این خدمات شناسایی و حل مشکلات واقعی یا بالقوه درمان دارویی برای بیماران و ترویج استفاده ایمن و مؤثر از داروها و توانمندسازی بیماران برای دستیابی به نتایج درمانی هدفمند و مثبت است.